در دفاع شخصي چه مهارت­هايي بايد بياموزيم؟

‎وقتى صحبت از كسب مهارت براى دفاع شخصي به ميان مي­آيد قطعا بايد به هنرهاى رزمى رجوع كرد اما سوال اينجا مطرح مي­شود كه آيا همه هنرهاى رزمى در ارتقاء سطح مهارت هنرجو يكسان عمل مي­كنند و درغير ‌اين‌صورت كدام رشته رزمى مي­تواند اين مهارت راتكميل نمايد. هر كدام از هنرهاى رزمى با سیستم‌ها و سنت‌های مدونی از تکنیک‌ها و فنون مبارزه‌ای که با انگیزه‌ها و دلایل متفاوتی در سبك خود تمرین می‌كنند وهركدام فلسفه درونى ونگاه خود را نسبت به سبك رزمى خود دارند. از ديرباز تاكنون ميان سبك­هاى مختلف هنرهاى رزمى اختلاف نظرهاى در رابطه با برترى سبك خود نسبت به ديگر سبك­ها وجود داشته و دارد­، اما وقتى صحبت از دفاع شخصي مي­شود ديگر هيچ قانونى در مبارزه تعريف نمي­شود و صحبت از يك نبرد تن به تن مي­باشد­، شايد در سال­هاى دور كه تكنولوژى به اين شكل پيشرفت نكرده بود وافراد به نتايج آزمون ومبارزات ميان سبكى دسترسي نداشتند، پذيرفتن نقصان سبك توسط اساتيد و هنرجويان قابل پذيرش نبود ولى در عصر حال كه نتايج تمامى اين آزمون­ها به شكل ويديو در دسترس همگان وجود دارد و مبارزاتى در سطح حرفه­اى ميان فايترهاى برجسته دنيا در قالب مسابقات ام ام اى برگزار مي­شود اساتيد برجسته دنيا را به اين باور رساند كه براى ارتقاء خود و هنرجويان سبك خود نبايد به تكنيك­هاى سبك خود اكتفا كنند و براى رشد ونمو همواره مانند چشمه­اى زلال بايد در حركت و در حال آموختن باشند.

‎ هنرهاى رزمى تركيبي نمونه ­اى از رزم تن به تن البته در چهارچوب و قوانين مي­باشد كه فرد مبارز در اين رشته بايد به تكنيك‌هاى ضربه اى، تكنيك­هاى گلاويزى، پرتابى، خاك، خفگى و شكستن­ها و قفل مفاصل وهم‌چنين دفاع، بدل كردن و رهايي تسلط كامل داشته باشد.

ما وقتى از دفاع شخصي صحبت مي­كنيم، ديگر هيچ قانونى وجود ندارد نه شرايط سنى ونه جنسيت و نه حتى شرايط وزنى وجود نخواهد داشت از هر وسيله و يا سلاحى استفاده مي­شود در دفاع شخصى بايد فرد به اين مهارت‌ها تسلط داشته باشد:

  • تكنيك­هاى ضربه­ اى و انواع دفاع.
  • تكنيك­هاى گلاويزى(پرتابى) و انواع بدل كردن.
  • تكنيك­هاى مبارزه در خاك (مهار کردن و نگه­داشتن­، قفل مفصل و اهرم کردن مفاصل حساس، انسداد مسیر تنفسی و شریان­های حیاتی و انواع رهايي و بدل كردن.
  • مبارزه با سلاح سرد و روش­هاى مقابله و انواع خلع سلاح.

نام گذاری  شین دو

با توجه به اینکه اسم سازمان به شکل مشهودی با کیوکوشین تنیده شده است و از طرفی هدف اصلی در این سبک نگاه تخصصی به مقوله ارتباط بین تخصص و رشته­ های رزمی مؤثر و کارا است که بتوانند این سبک را در کنار سایرین متمایزتر نمایند، لذا شایسته است از همین بستر کار معرفی و نام­گذاری سبک را همسو با توانمندی‌های تکنیکی و تاکتیکی آن آغاز نماییم. هنر تلفیق کاراته قدرتی و حتی سرعتی را با تخصص­های رزمی همچون جودو و جوجیتسو، یکی از شاخصه­ های بارز در این سبک بوده و از ترکیب آنها یک مبارزه تمام عیار و واقعی را وصول می‌کنیم. مرز بین این رشته‌های قدرتمند رزمی، محل تولد تاکتیک‌های کلیدی و کاربردی در دفاع­ شخصی خواهد بود که به زیبایی این سبک را می­توان به عنوان دفاع شخصی کاربردی ترکیبی نام­گذاری کرد.

لذا شین­ دو جدای از معنی لغوی خود در زبان ژاپنی(حقیقت راه)، به معنای دفاع­ شخصی ترکیبی و کاربردی خواهد بود.  آنچه یک رزمی­ کار شین­دو در مهارت ­هایش کسب می­ کند این است که در شرایط حمله و دفاع قادر به ارائه یک پروتکل بی­ نقص از دفاع­ شخصی ترکیبی خواهد بود و براحتی قادرخواهد بود بر حریف خود فائق آید.یک رزمی کار شین دو در همه شرایط رزم برای دفاع از خود برنامه ای منسجم دارد.